Bali – jak dostać się tam w 2022 roku?

Świat powoli otwiera się i egzotyczne kierunku, które kuszą szczególnie zimą, zaczynają znowu być dostępne. Podróżowanie w 2022 roku poza Europę do najprostszych nie należy, ale wszystko jest do przejścia! Po półtora roku Bali znowu jest otwarte dla turystów, choć wymaga to trochę zachodu i włożonych pieniędzy. Przylecieliśmy na Bali w październiku 2021 roku i od tego czasu zasady wjazdu zdążyły zmienić się kilkanaście razy. Wpis, który czytasz jest aktualny na 23 listopada 2021 roku (aktualizacja 05.01.2022), choć zmiany, które obserwujemy w Indonezji idą w kierunku ułatwiania, niż utrudniania podróży tutaj.

Z tego postu dowiesz się:

• jakie są wymogi wjazdu na Bali,
• jak uzyskać wizę,
• co z kwarantanną,
• ile to wszystko kosztuje,
• jak wygląda sytuacja na wyspie,
• gdzie szukać noclegów,
• czy w ogóle jest sens tu przyjeżdżać.

Wymogi wjazdu na Bali

Wiza

Jak wspomniałam na początku, od połowy października można podróżować na Bali w celach turystycznych. Przez ostatnie półtora roku była taka opcja (z przerwami) jedynie w celach biznesowych. Należało aplikować o specjalną wizę biznesową (B211A), aby dostać pozwolenie na wjazd do kraju. W tym pomagały agencje, formalności były bardzo sprawne, a to, że wiza jest biznesowa w zasadzie nic nie znaczyło. My nazywaliśmy tę wizę po prostu wizą turystyczną premium, bo za około 1500 zł można było sobie zapewnić dwa miesiące pobytu w Indonezji, które finalnie mogły wydłużyć się nawet do sześciu miesięcy. Za każdy kolejny miesiąc wystarczyło zapłacić 230 zł, a najwygodniej było to wszystko załatwiać ponownie za pośrednictwem tutejszych agencji.

Aktualnie sytuacja wygląda tak, że do tej samej wizy, która była biznesowa dodano dodatkowy powód przyjazdu na wyspę i brzmi on: cele turystyczne. Cena wizy pozostała bez zmian i zasady jej działania. Po prostu teraz nie trzeba stwarzać pozorów, że jedzie się tutaj w celach biznesowych. Z punktu widzenia turystyki krótkoterminowej to posunięcie wydaje się bez sensu, bo koszt wizy mocno podbija cenę dwutygodniowych wakacji.

Agencje

Na naszą wizę czekaliśmy pięć dni, bo wybraliśmy tryb przyspieszony załatwiania. Agencje podają, że średnio jest to do dziesięciu dni. Załatwienie formalności związanych z wizą polecam powierzyć agencjom, i rekomenduję dwie:

• Bali Visas;
• Bali Solve;

Każda agencja na bieżąco aktualizuje informacje dotyczące zasad wjazdu. Na początku października, przy aplikowaniu o wizę musieliśmy dostarczyć: skany stron z danymi z paszportów, oświadczenie, że będziemy przestrzegać zasad covidowych panujących w Indonezji, certyfikat szczepień, potwierdzenie ubezpieczenia oraz deklarację, że jeśli zachorujemy na covid to dobrowolnie poddamy się hospitalizacji na własny koszt. Czasami wymagano potwierdzenia posiadania pewnej sumy na koncie w banku czy np. zdjęcie pierwszej strony paszportu. Jak wspominałam – zasady zmieniają się nawet co tydzień i zauważyliśmy, że co agencja, to potrzebują innych papierów. Być może dla wizy turystycznej to się zmieniło – odsyłam do tych dwóch agencji po więcej informacji.

Status szczepień

W sumie od tego powinnam zacząć, bo bez informacji o wykonanych szczepieniach na covid, nie uzyska się wizy. Indonezja wymaga przyjęcia dwóch dawek lub jednej pełnej dawki szczepionek zatwierdzonych przez WHO. Bez szczepienia się tutaj nie wjedzie.

Testy PCR

Indonezja wymaga wykonanie testu PCR na 72h przed wjazdem do kraju. Następnie po przylocie, od razu na lotnisku, wykonywany jest kolejny test PCR (na Twój koszt) oraz trzeci, przed wyjściem z kwarantanny. I tu przechodzimy do kolejnej informacji, bo kwarantanna po przylocie do Indonezji wciąż jest obowiązkowa.

Kwarantanna

Aktualizacja 05.01.2022 – rząd Indonezji rezygnuje z 10-dniowej kwarantanny i wraca do 7 dni.

Jeszcze na początku kwarantanny trzeba było się poddać 7 dniowej izolacji w pokoju hotelowym. Wymóg do przejścia, ale przyznam, że trzeciego dnia zamknięcia w pokoju, bez dostępu do świeżego powietrza (okna się nie otwierały) zaczęłam mieć stany lękowe. W pewnym momencie poczułam, że to przecież przerażające, że siedzę zamknięta w pokoju hotelowym – w dodatku na swoje własne życie i za swoje pieniądze! Zdecydowałam się na to, bo bardzo mocno chciałam znaleźć się na Bali. Teraz mam dla Ciebie dobrą wiadomość – kwarantanna aktualnie trwa jedynie 3 dni. Musi odbywać się w jednym z hoteli wyznaczonych przez rząd, których lista znajduje się tutaj. Najprościej wybrać hotel na stronie i skontaktować się z nim za pomocą numerów whatapp tam podanych. W większości wypadków hotele oferują pakiet kwarantannowy, w skład którego wchodzi nocleg, trzy posiłki dziennie, testy PCR, codzienne pranie i odbiór z lotniska po przylocie. My kwarantanne spędziliśmy w hotelu Mercure Jakarta Gatot Subroto i było okej. Jedzenie było okej, jakość pokoju też, obsługa super – jedynie ten brak świeżego powietrza nas przytłaczał. Za 7 dni kwarantanny na dwie osoby zapłaciliśmy 3000 zł. Nasza kwarantanna odbywała się w Jakarcie i na ten moment… Twoja też będzie.

Loty na Bali

Mimo że międzynarodowe lotnisko na Bali jest już od ponad miesiąca otwarte to… nie wylądował jeszcze na nim żaden samolot. W związku z tym, żeby dostać się w najbliższym czasie na Bali musisz:

• kupić lot do Jakarty,
• odbyć trzydniową kwarantannę w Jakarcie,
• po kwarantannie (i negatywnym wyniku testu) dopiero lecisz na Bali lokalnymi liniami.

Bardzo możliwe, że na lotnisku poproszą Cię o okazanie lotu powrotnego z Indonezji przed upłynięciem dwóch miesięcy pobytu, na które dostałeś pozwolenie. Jeżeli nie wiesz, ile chcesz zostać, to spróbuj wykupić lot elastyczny, dzięki temu będziesz mógł_a manipulować datami powrotu. My do Jakarty lecieliśmy Qatar Airways, natomiast z Jakarty na Bali liniami Lion Air. Za dwa bilety, z bagażem rejestrowanym zapłaciliśmy 340 zł. Różne linie latają po kilkanaście razy dziennie na Bali i inne wyspy Indonezji.

Sytuacja na wyspie

Pisanie o tym, czy na Bali jest teraz dużo czy mało ludzi, albo czy jest pusto czy nie, to kwestia relatywna. Mogę natomiast porównać, że w grudniu 2019 było zdecydowanie więcej ludzi, ulice były pełne skuterów i spacerujących turystów, a w knajpach czasem trzeba było czekać na stolik. Natomiast teraz sytuacja zależy od tego, w jakim miejscu na wyspie się przebywa. Od blisko dwóch miesięcy mieszkamy w Ubud i jeszcze niedawno ta część wyspy była nazywana miastem duchów. Większość sklepów i knajp była pozamykana, a główna atrakcja, czyli Market Ubud świecił pustkami. Aktualnie większość knajp jest pootwierana i w popularnych miejscach czasem trzeba poczekać na stolik, na market wróciło życie i coraz więcej miejsc turystycznych wraca do funkcjonowania. Jednak dalekie jest to od tego, co działo się przed pandemią.

Kilka dni temu byliśmy też w Canggu – nadmorskiej miejscowości, gdzie przeniosło się życie wyspy. To tam spotka się najwięcej digital nomadów. Canggu wyglądało dla nas niemal tak, jak przed dwoma latami. Na pewno jest mniej ludzi, jednak miasto tętni życiem. Dla przeciwwagi widziałam obrazki z Kuty – miasta nastawionego totalnie na turystów (sama w ogóle nie chciałabym tam odpoczywać) – z wielkimi hotelami i resortami. No i tam jest pusto.

Wymagania covidowe

Maseczki wszędzie są obowiązkowe – na świeżym powietrzu, w zamkniętych pomieszczeniach, nawet podczas jazdy skuterem! Aplikując o wizę zobowiązujesz się przestrzegać tych zasad, więc jeśli je złamiesz, władze Indonezji mają nawet prawo do deportowania Ciebie. Takie przypadki miały już tutaj miejsce. Nie zanosi się też na to, by ten obowiązek maseczek miał zniknąć, bo oni tutaj są do nich po prostu przyzwyczajeni i uważają, że są okej (nawet przed pandemią noszenie maseczki nie było czymś zaskakującym).

Przy wejściu do niektórych knajp albo sklepów mierzona jest temperatura i są osoby, które „nadzorują”, czy umyłaś_eś ręce. Z drugiej strony podczas świętowania w swoim gronie Balijczycy nie noszą maseczek, ale w tych miejscach turystycznych już tak. Jedno jest pewne – jeśli policja zobaczy lokalesa i Ciebie bez maseczki, to właśnie Tobą się zainteresuje.

Dwie strony medalu

Nie ukrywam, że tylko z naszej, czysto egoistycznej perspektywy ta sytuacja jest super – w wielu miejscach jesteśmy sami, nie musimy przebijać się przez tłumy, zawsze znajdzie się wolny stolik w knajpie i nie trzeba uciekać daleko, by poczuć się wolnym i bez tej turystycznej otoczki. To jedna strona medalu, a druga to sytuacja mieszkańców. Wiele biznesów, opartych na turystyce poupadało. Wypożyczanie skuterów, sklepiki z rękodziełem, biura organizujące wycieczki czy miejsca noclegowe. Rozmawialiśmy ze znajomym Balijczykiem, który wspominał o swoich znajomych. Dostosowali oni swój dom do turystów, bo tak duży był popyt. Sami całą rodziną zamieszkali na dwóch pokojach, a resztę oddali pod wynajem. Kupili wiatraki, nowe materace, pościele, ręczniki, czasem telewizory czy lodówki. Wszystko po to, by dogodzić turystom i po prostu zarobić. Od półtora roku te sprzęty niszczeją, bo nikt ich nie używa. Znamy też ludzi, którzy majątek życia zainwestowali w zbudowanie np. bungalowów, a tu przyszła pandemia i zabrała im na długi czas perspektywy zarobku.

Całe szczęście ożywiła się mocno turystyka lokalna i Indonezyjczycy przyjeżdżają teraz odwiedzić Bali. Łagodzenie zasad wjazdu sprawia, że coraz więcej osób decyduje się tutaj na przyjazd i sporo z nich, tak jak my, zostanie tu dłużej. Niestety zanim Indonezja nie ułatwi podróży tutaj w celach turystycznych (jak Tajlandia), to nie wróżę dużych zmian.

Jest drożej czy taniej?

Każda część wyspy rządzi się swoimi prawami. Jeszcze na początku października, gdy nie było opcji wjazdu w celach turystycznych, ceny noclegów były zauważalnie niższe. Za noc w villi z basenem płaciliśmy 130 zł, gdy tymczasem niecałe 2 lata wcześniej nasi znajomi płacili około 300 zł. Gdy szukaliśmy domu na rynku było bardzo dużo ofert, czasem zaczynających się nawet od 1000 zł za miesiąc. Widać było wielkie wyprzedaże, bo czasem udało się cenę stargować nawet o 50%. Nasz dom, w środku lasu tropikalnego, wynajęliśmy za 1850 zł miesięcznie, choć nie jest to miejsce na wynajem długookresowy. Jednak jak jest więcej miejsc, niż chętnych, to wiele osób próbuje dostosować się do sytuacji. Co ciekawe, gdy pojawiła się oficjalna informacja o otwarciu lotniska na Bali, z dnia na dzień ceny poszły w górę. Większość rzeczy można kupić w niższych cenach, bo wiele osób woli zarobić cokolwiek. Niestety na Bali był czas, że były mroczne czasy, bo jednak wiele miejsc na wyspie opiera się na turystyce.

Ile kosztuje dom na Bali?

Możesz wynająć coś za niecałe 1000 zł miesięcznie, a możesz i za kilkaset tysięcy! Serio! Wszystko zależy od standardu, wielkości, wyposażenia i lokalizacji – zupełnie tak, jak w Polsce. Najtańsze, jednopokojowe ville z basenem w Ubud widzieliśmy za około 1500 zł / miesięcznie. Im dłuższy czas wynajmu, tym cena może być korzystniejsza.

Gdzie szukać domów?

Polecam na pierwsze kilka dni wynająć sobie ville/pokój i szukać na miejscu. Zanim tu przylecisz możesz przejrzeć sobie grupy na Facebooku dotyczące miejsca, w którym chcesz się zatrzymać. My szukaliśmy na grupie Ubud – house & villa rent. Bardzo dobrym miejscem jest też balijski marketplace facebookwy i tam znajdziesz masę ofert. Poczta pantoflowa i popytanie ludzi tutaj na pewno też może pomóc. Na airbnb większość ofert jest w bardzo zaporowych cenach, ale może to być zawsze jakiś pierwszy trop. Nam udało się znaleźć super dom w jeden dzień. Było to czwarte miejsce, które oglądaliśmy, choć po zdjęciach nie byliśmy przekonani. No i właśnie – zdjęcia przekłamują – czasem miejsce jest w o wiele gorszym stanie, a czasem one nie oddają jego piękna. Ostatnio rozmawialiśmy ze znajomymi i szukali czegoś dla siebie kilka dni – nie ma zasady (no chyba, że masz nieograniczony budżet).

Czy jest sens przyjeżdżać na Bali?

Wszystko zależy, czego potrzebujesz. Nam zamieszkanie na Bali zamarzyło się w październiku 2019 roku. Mieliśmy to zrobić w 2020 roku, ale sam_a wiesz, jaka była sytuacja na świecie. Teraz, po dwóch latach od wymyślenia tego marzenia, jesteśmy tu i każdego dnia jestem za to wdzięczna. Ponieważ jesteśmy digital nomadami, nie mamy dokładnej daty końcowej naszego pobytu tutaj. Nawet nie wiemy, czy w ogóle chcemy być w innym miejscu, niż tutaj. Przyjazd na Bali długoterminowo, jeżeli akceptujesz ich wymagania, moim zdaniem ma bardzo duży sens. Na wyspie jest luźniej, a zarazem jest dostęp do wszystkiego, co oferuje. Jeżeli natomiast myślisz o dwutygodniowych wakacjach, to nie jestem przekonana do tego pomysłu. Z dwóch tygodniu robi Ci się 11 dni po kwarantannie (o ile nie wliczamy lotów). Do tego dochodzą dodatkowe koszty wizy i kwarantanny, i szczypta niepewności, czy przypadkiem pozytywny wynik testu nie spowoduje, że wylądujesz na całe swoje wakacje… w szpitalu. Nieważne jak będziesz się czuć, jeśli wynik będzie pozytywny, to przy staraniu się o wizę wyraziłaś_eś zgodę na wymaganą hospitalizację.

Po więcej życia na Bali zapraszam na Instagram @smalltravellers